فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم (XLIF) و (DLIF)
فیوژن بین مهره ای خلفی کمری با حداقل تهاجم (PLIF)
فیوژن بین مهره ای transformational کمری با حداقل تهاجم (TLIF)
فیوژن خلفی قفسه سینه با حداقل تهاجم
فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم
فیوژن بین مهره ای جانبی دو انتها (XLIF)
فیوژن بین مهره ای جانبی مستقیم (DLIF)
این ها روش هایفیوژن MISهستند که در بیماران مبتلا به بی ثباتی ستون فقرات استفاده می شوند، بی ثباتی ستون فقرات در این بیماران ناشی از خرابی دیسک ها و یا مفاصل فاست است که باعث حرکت غیر طبیعی و درد و از دست دادن ارتفاع فضای دیسک بین مهره ها می شود که این نیز باعث فشار اعصاب نخاعی خارج شونده از کانال نخاعی ، لغزش یک مهره بر دیگری، و یا تغییر در انحنای طبیعی ستون فقرات می شود. تفاوت اصلی در این رویکردها منطقه ای از بدن است که از طریق آن به ستون فقرات می توان دسترسی پیدا کرد
جراحی ستون فقرات با حداقل تهاجم (MIS) اولین بار در دهه ۱۹۸۰انجام شد، اما اخیرا پیشرفت های سریع در آن رخ داده است. پیشرفت های فن آوری، جراحان ستون فقرات را قادر به انتخاب بیمار و درمان مجموعه ی در حال تحول از اختلالات ستون فقرات، مانند بیماری دژنراتیو دیسک ، فتق دیسک ، شکستگی ها، تومورها ، عفونت ها، بی ثباتی و بدشکلی می کند.
یکی از نقاط ضعف مربوط به جراحی های باز لومبار (پشت) عبارت است از آسیبی که در نتیجه ی برش ۵ الی ۶ اینچی رخ می دهد. دلایل احتمالی زیادی برای آسیب به بافت سالم وجود دارد:
تشریح عضلات و به عقب کشیده شدن آن برای ظاهر شدن ستون فقرات به منظور جراحی (که منجر به ایجاد زخم و بافت فیبروتیک می شود)، نیاز به سوزاندن (کوتر کردن) رگ های خونی و لزوم خارج کردن استخوان. ایجاد اخلال در آناتومی طبیعی ستون فقرات برای تسهیل فشار زدایی اعصابی که تحت فشار هستند و قرار دادن پیچ و دستگاه هایی به منظور ایجاد ثبات در ستون فقرات. این رویداد ممکن است منجر به بستری طولانی مدت در بیمارستان (تا پنج روز یا بیشتر)، درد و دوره های طولانی مدت بهبود، نیاز به استفاده از مسکن بعد از عمل، از دست دادن مقادیر زیادی خون در عمل و خطر ابتلا به عفونت بافت شود.
MIS به منظور درمان اختلالات ستون فقرات با دخالت کمتر در عضلات ایجاد شد. این می تواند منجر به بهبودی سریع تر، کاهش مقدار خون از دست رفته در عمل و سرعت بازگشت بیمار به عملکرد طبیعی شود. در برخی از روش های MIS، که به "جراحی سوراخ کلید" نیز معروف است، جراح از یک اندوسکوپ کوچک استفاده می کند که دوربینی به انتهای آن وصل شده است. این اندوسکوپ از طریق برش کوچکی وارد پوست می شود. دوربین، نمای درون بدن را برای جراحان فراهم می آورد و امکان دسترسی به منطقه آسیب دیده در ستون فقرات را امکان پذیر می کند
کرانیوتومی عمل جراحی باز روی مغز است که در آن قسمتی از استخوان جمجمه جهت دسترسی به فضای داخل جمجمه (کرانیوم) برداشته میشود. در عمل کرانیوتومی بیهوشی معمولا بصورت عمومی صورت میگیرد اما در بعضی موارد از بیحسی موضعی نیز استفاده می شود
باید ها و نباید های بعد از عمل کرانیوتومی
الکل
بهتر است که در اوایل دوران بعد از عمل، از خوردن الکل پرهیز کنید. الکل می تواند بر متابولیسم برخی از داروهای ضدتشنج تاثیر گذارد و باعث کاهش اثر آنها شود و همین مسئله ممکن است احتمال خطر بروز حمله صرع را افزایش دهد. در صورت هرگونه تردید، با پزشک جراح اعصاب یا پزشک عمومی تان تماس بگیرید.
ورزش
هرگونه تمرین ورزشی در دوران بعد از عمل باید با نظارت انجام شود :
در مراحل اولیه، انجام تمرین ورزشی می تواند موجب افزایش سردردها شود. ما تا زمان بهبود، به شما پیاده روی مرتب را پیشنهاد می کنیم. تنها راه رفتن بر روی تردمیل با افزایش در شیب آن، شیوه خوبی برای افزایش ضربان قلب شماست و به بهبود سریع تر شما کمک می کند. همواره به هنگام استفاده از تردمیل، کمربند توقف خودکار را هم ببندید.
توصیه می کنیم از انجام هرگونه ورزش های برخوردی حداقل به مدت ۱۲ ماه بعد از عمل خودداری کنید تا مانع از ایجاد تورم در سر شود.
بعد از ۳ ماه، می توانید به تدریج شروع به انجام ورزش های غیر برخوردی و غیر رقابتی نمایید. براساس میزان بهبود شما، بازی گلف و بولینگ را می توانید در ۶ هفته انجام دهید. در طول این مدت به تنهایی گلف بازی نکنید.
باید احتمال خطر بروز ناگهانی حمله صرع را در نظر بگیرید و از اینرو به شما توصیه می کنیم که در سه ماه اول، خودتان را در چنین موقعیت های پرخطری قرار ندهید؛ مثلا نباید از چارپایه یا نردبان بالا بروید.
در مورد شناکردن هم چنین احتمال خطری وجود دارد، از رفتن به ساحل بپرهیزید و اگر به استخر می روید باید عمق آب به قدری کم باشد که فردی که همراه شماست بتواند سرتان را در زمان تشنج، بالای آب نگه دارد. به تنهایی شنا نکنید.
"هیدروسفالی" که معمولا به آب درون مغز معروف است، ناشی از تولید بیش از حد مایع مغزی-نخاعی، یا CSF، توسط مغز است.
همچنین علت این بیماری می تواند ناشی از عملکرد مغز در ممانعت از جریان مایع مغزی-نخاعی باشد. درصورتیکه علت بیماریناشی از ممانعت مغز باشد، ممکن است با عمل جراحی، برطرف شود.
علت بیماری هیدروسفالی شما توسط جراح مشاور برایتان توضیح داده خواهد شد. به منظو جلوگیری از تشکیل بیشتر CSF، لازم است با انجام عمل جراحی، شانت VP در بدن شما تعبیه شود. شانت VP، وسیله ایی متشکل از لوله و دریچه است. زمانیکه فشار اضافی در مغز ایجاد شود، دریچه باز می شود. مایع اضافی، بدون خطر از طریق لوله های کنار گوش، تخلیه می شود، به سمت گردن و سینه سرازیر شده و سپس وارد حفره شکمی می شود و در آنجا بدون خطر جذب می شود. این شیوه، تنها راه رهایی از تشکیل CSF است. برخی از شانت ها را می توان برای تخلیه بیشتر یا کمتر مایع، از بیرون بدن برنامه ریزی کرد. جراح به شما خواهد گفت که کدام وسیله برای درمان شما، بهترین است.
من به چه نوع اقدامات مقدماتی نیازمندم؟
قبل از پذیرش، شما باید آزمایش های قبل از عمل را انجام داده باشید. این موارد شامل معاینه فیزیکی و آزمایش های خون است. ممکن است دارای نوار قلب و عکس سینه هم باشید. اگر سیگاری هستید، قویاً به شما توصیه می کنیم که آن را کنار گذارید، چراکه ترک سیگار به روند بهبود شما و همچنین سلامت عمومی تان کمک می کند. ما می توانیم اطلاعاتی را در مورد ترک سیگار در اختیارتان بگذاریم و از شما در این زمینه حمایت کنیم. ما به شما توصیه خواهیم کرد که قبل از عمل جراحی، باید مصرف کدام داروها را متوقف سازید. ممکن است صبح روز عمل، در بیمارستان پذیرش شوید. اگر دارای مشکلات پزشکی دیگری هم هستید، از شما می خواهیم که یک روز قبل از عمل جراحی در بیمارستان پذیرش شوید.
در کرانیوتومی ابتدا یک برش در پوست سر و سپس یک سوراخ در جمجمه ایجاد میشود. به بیانی دیگر کرانیوتومی مانند ورق زدن استخوان سر است زیرا در آن، قسمتی از استخوان جمجمه به طور موقت برداشته میشود. سوراخ و برش در منطقه‌ای از مغز که قرار است درمان شود، ایجاد می‌گردد. در طول عمل جراحی باز مغز، جراح امکان انجام هر کدام از موارد زیر را دارد:
هنگامی که جراحی کامل شد، استخوان برداشته شده معمولا در محل خود با صفحات، بخیه یا سیم نگهداری و محافظت میشود. سوراخ ایجاد شده ممکن است در بعضی موارد مانند تومورها ، عفونت یا تورم مغز، باز باقی بماند. در صورت باز باقی ماندن جمجمه، جراحی کرانیکتومی نامیده میشود
موارد کلی بعد از عمل کرانیوتومی
تمامی بیماران بعد از مرخص شدن و رفتن به منزل، خسته هستند و نیاز به استراحت و خوابیدن در اواسط روز دارند. معمولا داشتن سردرد و درد در اطراف محل زخم، حالتی عادی و متداول است. خستگی عمومی می تواند منجر به زودرنجی و بدخلقی در شما شود که نیاز به نگرانی در این مورد نیست، چراکه به مرور بهبود می یابد. اگر عمل شما بسیار سخت و سنگین بوده است، صرفاً یک دوش گرفتن ممکن است باعث ایجاد خستگی در شما شود. استراحت کردن و خوابیدن بیش از یک بار در طول روز، برای شما خوب است، اما انجام ورزش های سبک هم لازم است.
مادر بعد از ۳۰سال کار برای دولت حالا دیگر بازنشسته شده، حدود ۶۵ سال سن دارد و کم کم از دردهای کمر نالان شده، بعضی از ساعات روز پایش به گزگز می‌افتد و بعضی وقت‌ها هم انگار هیچ حسی ندارد.مادر دوست ندارد غر بزند و دائم ناله کند ولی با اصرار زیاد از زیر زبانش کشیدم که دیگر حتی نمی‌تواند مدتی طولانی راه برود و با این کار کمردردش بیشتر میشود. یکی از مشکلاتی که ممکن است به صورت مادرزادی یا بر اثر کهولت سن یا یک اتفاق غیرمترقبه مانند تصادف شدید و سقوط از بلندی یا حتی بلند کردن اجسام سنگین، برای افراد پیش آمده و یک عمر آنها را درگیر دردهای شدید و عوارض زیادی کند، مشکلات ناحیه نخاع است.
دکترمحمد صمدیان ، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در گفت‌و‌گو با «ایران» در این باره می‌گوید: تنگی کانال نخاعی که عوام به آن گرفتگی کانال نخاع هم می‌گویند، بیماری شایعی است که بخصوص در سنین بالا گریبانگیر بسیاری از مردم میشود. شیوع این بیماری از ۸ تا ۱۱ درصد جمعیت پیش‌بینی شده است که با افزایش متوسط طول عمر این ارقام بالاتر نیز خواهد رفت.
در این بیماری عوامل مختلف باعث می‌شوند که کانال استخوانی که بر اثر در کنار هم قرار گرفتن سوراخ‌های مهره‌ها ایجاد شده و مسیری برای عبور نخاع و ریشه‌های اعصاب نخاعی می‌سازد، تنگ شود که در نتیجه آن نخاع یا اعصاب نخاعی تحت فشار قرار می‌گیرند و بسته به اینکه میزان این تنگی چقدر باشد و در کدام ناحیه از نخاع رخ داده باشد، علائم و عوارض گوناگونی خواهد داشت.
به گفته صمدیان، شایع‌ترین محل ایجاد تنگی در فقرات ناحیه کمر و خاجی و پس از آن کانال نخاعی ناحیه گردن است. عوامل ایجاد تنگی شامل تغییرات استخوانی ناشی از پیری مانند آرتروز استخوانی، بیرون زدگی دیسک بین مهره‌ای و گاهی ناشی از جابه‌جایی مهره‌ها به روی هم است. به ندرت عوامل دیگری مثل شکستگی‌های حاد و مزمن و حتی تومورها می‌توانند باعث ایجاد علائم تنگی کانال نخاع گردند.
استخوان ها (مهره ها) که ستون فقرات پشت ما را می سازند توسط دیسک های کوچکی محافظت می شوند. این دیسک ها گرد و تخت هستند و لایه بیرونی سخت (حلقوی) دارند که یک ماده ژله مانند به نام هسته را احاطه می کنند. دیسک ها بین هر یک از مهره ها در ستون فقرات قرار گرفته اند و به عنوان کمک فنر )ضربه گیر) برای استخوان های ستون فقرات عمل می کنند. رباط های ضخیم متصل به مهره ها مواد دیسک را در محل نگه می دارد.
فتق دیسک (که به آن در رفتگی یا پارگی دیسک هم گفته می شود) قطعه ای از هسته ی دیسک است که به علت پارگی یا در رفتگی و تحت فشار از حلقه خارج شده و وارد کانال نخاعی می شود. دیسک هایی که دچار فتق می شوند معمولا در مراحل اولیه انحطاط هستند. کانال نخاعی دارای فضای محدودی است که برای عصب نخاعی و قطعه دیسک بیرون زده و جابجا شده ناکافی است. بدلیل این جابجایی، دیسک بر اعصاب نخاعی فشار آورده و اغلب تولید درد می کند که ممکن است شدید باشد. فتق دیسک می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات رخ دهد ولی در کمر (ستون فقرات لومبار) بیشتر رایج است و در گردن (ستون فقرات سرویکال) نیز رخ می دهند. منطقه درد بستگی به بخشی از ستون فقرات که متاثر است، دارد.
علل فتق دیسک
فشار یا آسیب بیش از حد ممکن است منجر به فتق دیسک شود. با این حال، مواد دیسک به طور طبیعی با گذر سن رو به انحطاط می گذارد و رباط هایی که آن را در جای خود نگه می دارند شروع به تضعیف می کنند. با پیشرفت انحطاط، کشش یا پیچ خوردگی نسبتا جزئی می تواند منجر به پارگی دیسک شود.
برخی افراد ممکن است نسبت به مشکلات دیسک آسیب پذیرتر باشند و در نتیجه، از فتق دیسک در مکان های مختلف در امتداد ستون فقرات رنج ببرند. تحقیقات نشان داده است که زمینه برای فتق دیسک ممکن است در خانواده وجود داشته باشد، و چند عضو در خانواده را تحت تاثیر قرار دهد.
همه ساله میلیون ها نفر از مردم دچار کمر درد می شوند و در اکثر موارد بدون متحمل شدن عمل جراحی بهبود می یابند. اما درد شدید کمر می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی باشد که به خوبی شناخته نشده و در اکثر موارد اشتباه تشخیص داده شده است. سندرم دم اسبی یا “cauda equina” (CES) هنگامی رخ می دهد که ریشه های عصبی دم اسبی فشرده شده و باعث اختلال در عملکرد حسی و حرکتی در اندام های تحتانی و مثانه می شوند. بیماران مبتلا به این سندرم در اغلب موارد به عنوان یک مورد اورژانسی در بیمارستان پذیرفته می شوند. سندرم CES می تواند به بی اختیاری و حتی فلج دائمی منجر شود.
به مجموعه عصب هایی که در انتهای طناب نخاعی وجود دارند به دلیل شباهتی که به دم اسب دارند، “cauda equina” یا همان دم اسب گفته می شود. طناب نخاعی در قسمت فوقانی ستون فقرات کمری به پایان می رسد. ریشه های عصبی مجزا در انتهای طناب نخاعی که باعث عملکرد حسی و حرکتی پاها و مثانه می شوند در طول کانال نخاعی گسترده می شوند. دم اسب امتداد این ریشه های عصبی در ناحیه کمری است. این عصب ها به اندام های تحتانی و لگنی پیام هایی را ارسال کرده و از آن ها پیام می گیرند.
وقوع سندروم
احتمال بروز سندروم CES به جنسیت یا نژاد ارتباطی ندارد. این سندروم عمدتاً در بین بزرگسالان رخ می دهد البته سندروم CES ناشی از تروما یا ضربه می تواند بر افراد در تمام سنین تاثیر گذارد. سندروم CES درصد بسیار کمی از بیمارانی را تحت تاثیر قرار می دهد که تحت عمل جراحی برای فتق (بر آمدگی(دیسک کمری قرار گرفته اند.
متاستاز مغز تومورهایی هستند که ابتدا در بافت ها و اعضای خارج از مغز ایجاد شده، سپس به مغز راه می یابند. این تومورها نوع رایج و پیچیده ای از سرطان سیستمیک هستند و علت اصلی ناخوشی و مرگ در بیمارانی به شمار می روند که مبتلا به سرطان می باشن.
متاستاز مغز تومورهایی هستند که ابتدا در بافت ها و اعضای خارج از مغز ایجاد شده، سپس به مغز راه می یابند. این تومورها نوع رایج و پیچیده ای از سرطان سیستمیک هستند و علت اصلی ناخوشی و مرگ در بیمارانی به شمار می روند که مبتلا به سرطان می باشند. آنها رایج ترین نوع تومورهای داخل جمجمه ای هستند که میزان بروزشان ممکن است افزایش یابد. هر ساله حدود ۱۷۰۰۰۰ مورد جدید از متاستاز مغزی در ایالات متحده تشخیص داده می شود.
گروه های در معرض خطر
گرچه تقریبا هر توموری در هر قسمتی از بدن که رشد یافته باشد میتواند به مغز گسترش یابد، اما میزان بروز متاستاز مغزی در هر سرطانی متفاوت از دیگری است. سرطان ریه، سینه، پوست، کلیه و روده بزرگ از اصلی ترین علل بروز متاستازهای مغزی به شمار میروند.
در این میان سرطان اولیه ریه (تومورهای اولیه ریوی) رتبه نخست را داشته چرا که ۳۰ الی ۶۰ درصد از متاستازهای مغزی در نتیجه گسترش سرطان ریه به مغز ایجاد می گردند. ۲۰ الی ۳۰ درصد از بیمارانی هم که مبتلا به سرطان سینه می باشند ممکن است در نهایت به متاستاز مغزی دچار گردند.
میزان بروز متاستاز مغزی با سن سنجیده می شود. اوج بروز این سرطان در دهه پنجم و هفتم عمر می باشد که پس از آن نیز رو به کاهش می گذارد. میزان بروز متاستاز مغزی در کودکان کمتر از بزرگسالان می باشد. چرا که کثرت وقوع آن در کودکان ۶ الی ۱۳ درصد برآورد شده است. هر چند که کثرت وقوع متاستاز مغزی در زنان و مردان یکسان می باشد، اما با این وجود، علل اولیه بروز آن در میان این دو گروه متفاوت است. سرطان ریه اصلی ترین عامل بروز متاستاز مغزی در مردان به شمار می رود، در حالی که علت اصلی بروز این بیماری در زنان سرطان سینه گزارش شده است
فشار و رگ به رگ شدن عضلات لومبار (کمر) شایع ترین علل کمر درد می باشد. کمر به دلیل نقش تحمل وزن و دخالت در حرکت، چرخش و خم شدن، مستعد این کشیدگی عضلانی است. فشار عضلانی کمر هنگامی رخ می دهد که فیبرهای عضلانی به طور غیر طبیعی کشیده شده یا پاره می شوند. رگ به رگ شدن کمر هنگامی رخ می دهد که لیگامنت ها (رباط ها)، که نوارهای سفتی از بافت متصل کننده ی استخوان ها به هم هستند، از محل اتصال خود جدا می شود. هر دو مورد می تواند ناشی از آسیب ناگهانی و یااستفاده بیش از حد و تدریجی از عضلات باشد
هنگامی که ستون فقرات کمری فشرده و یا رگ به رگ می شود، بافت های نرم ملتهب می گردند. این التهاب باعث درد شده و ممکن است سبب اسپاسم های عضلانی شود. فشار و یا پیچ خوردگی کمر می تواند بسیار شدید و ناتوان کننده باشند.
سه دسته عضلات از ستون مهره ها حمایت می کنند:
عضلات راست کننده کمر یا اکستانسور (عضلات پشت و گلوتئال(
عضلات خم کننده کمر یا فلکسورها (عضلات شکم و ایلیوپسواس(
عضلات مایل یا چرخاننده (عضلات پهلو(
درد کمر که ممکن است به ناحیه باسن منتشر شود، اما بر پاها تاثیر نمی گذارد
سفتی در ناحیه کمر، محدود شدن دامنه حرکت
عدم توانایی در حفظ وضعیت نرمال قامت با توجه به سفتی عضلانی و یا درد
اسپاسم های عضلانی یا هنگام فعالیت و یا در حالت استراحت
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
